Προσωποκεντρική
Ψυχολόγοι Pneuma
Περιγραφή
Η Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεία βασίζεται στις ιδέες της ανθρωπιστικής ψυχολογίας και υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι διαθέτουμε τη λεγόμενη τάση πραγμάτωσης, που μας ωθεί προς την ανάπτυξη, τη διαφοροποίηση, την ωρίμανση και την ολοκλήρωσή μας. Ωστόσο, αυτή η πορεία διακόπτεται όταν ενδοβάλλουμε όρους αξίας από το περιβάλλον μας. Αυτή η συνθήκη δημιουργεί μια εσωτερική σύγκρουση και επηρεάζει τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας. Η θεραπεία έχει ως στόχο να διευκολύνει τη μεγαλύτερη ανεξαρτησία και ολοκλήρωσή μας, ώστε να αντιμετωπίζουμε καλύτερα τα προβλήματα του παρόντος και του μέλλοντος.
Ιστορία
- 1940 - 1951 "Μη Κατευθυντική Θεραπεία": Αμφισβητούνται οι τεχνικές της παροχής κατευθύνσεων και της ερμηνείας και η θέση ότι ο θεραπευτής γνωρίζει καλύτερα. Θεωρείται ότι η στάση αποδοχής του θεραπευτή διευκολύνει τον θεραπευόμενο να αποδεχθεί κι ο ίδιος τον εαυτό του.
- 1950 - 1957 "Πελατοκεντρική Θεραπεία": Θεωρείται ότι η κινητήριος δύναμη του ατόμου για αλλαγή απελευθερώνεται όταν ο θεραπευτής συναισθανθεί πλήρως τον τρόπο που ο θεραπευόμενος αντιλαμβάνεται και βιώνει τον κόσμο του.
- 1957-1987 "Προσωποκεντρική Θεραπεία": Ολοκληρώνεται η θεωρία της προσωπικότητας μέσα από ποιοτικές και ποσοτικές έρευνες. Οι συνθήκες της ενσυναίσθησης, της άνευ όρων αποδοχής και της αυθεντικότητας του θεραπευτή είναι πλέον αναγκαίες και επαρκείς, ώστε να επιτρέψουν την αλλαγή του θεραπευόμενου.
- 1987 - Σήμερα: Συνεχής διεξαγωγή ερευνών που επικυρώνουν την αποτελεσματικότητα της Προσωποκεντρικής προσέγγισης. Σταδιακά, αναπτύσσονται οι λεγόμενες Νέες Ιδέες και οι Φυλές της Προσωποκεντρικής, με προεξέχουσες την Focusing-Βιωματική Θεραπεία, τη Θεραπεία Εστιασμένη στο Συναίσθημα, κ.ά.
Μεθοδολογία
Η θεραπευτική σχέση
Ο θεραπευτής παρέχει μια ισότιμη σχέση ασφάλειας, εμπιστοσύνης και σεβασμού, που δίνει το χώρο στο θεραπευόμενο να ανακαλύψει μέσα του την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτή τη σχέση για πρόοδο και αλλαγή. Αυτή η σχέση οφείλει να στηρίζεται σε ορισμένες βασικές συνθήκες.
Ενσυναίσθηση
Αφορά στη λειτουργία του θεραπευτή να υποθέτει, εγκαταλείποντας τον προσωπικό του τρόπο αντίληψης, το εσωτερικό πλαίσιο αναφοράς του θεραπευόμενου και να αντιλαμβάνεται τον ίδιο τον θεραπευόμενο όπως βλέπει εκείνος τον εαυτό του. Ο θεραπευτής επικοινωνεί την ενσυναισθητική του κατανόηση και έτσι δίνεται ο χώρος στο θεραπευόμενο να αποκτήσει μια πιο βαθιά και αληθινή εικόνα για τον εαυτό του, απαλλαγμένη από εξωτερικές αξιολογήσεις.
Άνευ όρων αποδοχή
Προσφέροντας ένα ζεστό περιβάλλον ασφάλειας, ο θεραπευτής είναι
παρών, στηρίζει, εκτιμά και αποδέχεται όλες τις πλευρές του θεραπευόμενου, όσο αντιφατικές κι αν μοιάζουν, με τον ίδιο σεβασμό. Η συνθήκη αυτή είναι ο παράγοντας που απελευθερώνει τον θεραπευόμενο από όρους αξίας που γεννούν την εσωτερική του σύγκρουση.
Αυθεντικότητα
Χωρίς να κυριαρχείται από προσωπικά του συναισθήματα, ο θεραπευτής, φέρνει μια ανοικτή στάση προς τα συναισθήματα και τις σκέψεις που αναδύονται εντός της θεραπείας, με στόχο να διευκολύνει την ειλικρινή επικοινωνία. Η γνήσια και ολοκληρωμένη παρουσία του θεραπευτή αποτελεί παράδειγμα για το θεραπευόμενο, στην προσπάθεια του να επιτύχει ισορροπία μεταξύ της εμπειρίας, της επίγνωσης και της έκφρασης.
